Donderdag 21 september 2017 is Rob Beelen na vijf maanden van strijd tegen een agressieve vorm van huidkanker overleden. Rob is 39 jaar oud geworden.
Naast lieve vader van twee meisjes, echtgenoot, begenadigd wetenschapper, goede collega en een fantastische vriend was Rob ook een belangrijke speler in de frisbee gemeenschap. Na zijn studie in Utrecht is Rob lid geworden van de Utrechtse frisbeevereniging UFO en is dat 15 jaar lang gebleven.
Rob was een ontzettend mooi en goed mens. Hij oordeelde nooit te snel, maar was eerlijk, analytisch en recht door zee. Rob stond niet snel op de voorgrond, maar was door zijn bescheidenheid en humor een verbindende factor tussen vrienden en teamgenoten. Daarnaast had Rob een enorm doorzettingsvermogen, dat tijdens zijn ziekte maar weer eens werd bewezen. Alles deed hij eraan om maar een kans te hebben deze ziekte te overwinnen.
Rob en UFO hebben over de jaren vele mooie herinneringen gemaakt. Deze kunnen het verdriet voor ons een klein beetje verzachten. In 2005 werd Rob in zijn eerste jaar in UFO 1 direct landskampioen. Rob vulde hiermee samen met een aantal andere nieuwelingen prima het gat in dat achtergelaten werd door het stoppen van enkele nationaal team spelers.
De eerste helft van zijn frisbeecarrière speelde Rob veel en vaak met UFO, maar ook met het Nederlands Open Team en de IcyDykes. Het liefst deed hij mee aan de grote internationale toernooien, zoals Harbour, Tom’s Tourney, Windmill Windup, Dive Hard, Furious Five, Wintertrophy, Kong Volmer en tweemaal een Europees Kampioenschap.
In deze periode haalde Rob met het gelegenheidsteam Mouthful of Sand uitstekende resultaten in de mixed divisie van Paganello in Rimini. Hier voelde Rob zich goed: in de zon op het strand met een geweldige vriendengroep frisbeeën. Naast het veld werd er gelachen, pizza gegeten, cola gedronken en gefeest. Op het veld werd er heel erg goed gespeeld.
In de nadagen van zijn frisbeecarrière speelde Rob vooral indoor. Twee maal op rij werd hij met zijn team tweede van Nederland, maar wat werkelijk blijft hangen zijn de ritjes van en naar de competitiedagen, de sushi diners na afloop en de gezelligheid binnen het team.
In alle teams waarin Rob speelde, vervulde hij een belangrijke rol, zowel op als naast het veld. Hij was niet de sterspeler of de vedette. Hij was de lijm die teams bij elkaar hield. Tactisch sterk, maar mentaal nog sterker. Rob was de speler die ons scherp hield als wij dreigden te verslappen, maar ook degene die zich kon ontfermen over nieuwe UFO leden. Sommigen wist hij zelfs te motiveren voor het nationaal team te knokken.
Rob heeft heel veel wedstrijden gespeeld, en daarbij zowel gewonnen als verloren. Het stemt ons in en in verdrietig dat zijn laatste tegenstander hem te machtig was. We zullen je vreselijk missen.
Namens UFO
Maaike Beld
Rogier Brieko
Maarten Beljaars