Men had hiervoor alle vier de zalen van Sporthallen Zuid afgehuurd, zodat zowel de acht teams van Niveau4 als de zes van Niveau3 samen met alle ploegen van de U17 Jeugdcompetitie bij elkaar in één gebouw zaten. Omdat de drie JC-divisies alle drie hun eigen zaal nodig hadden, begon het NJK voor alle veertien U13-teams in één zaal en waren de wachttijden tussen de wedstrijden nogal lang. Maar nadat divisie 3 was afgelopen, kregen beide categorieën hun eigen speelzaal en volgden de wedstrijden elkaar gelukkig wat sneller op. Vanwege het grote aantal Niv4-ploegen had de organisatie besloten om lange, smalle velden te gebruiken voor deze categorie, zodat er twee veldjes tegelijk in één zaal pasten. Vooral toen deze lange veldjes in de eerste ronden nog werden afgewisseld met de kleine breedteveldjes van Niv3 was het soms wel even druk voor de organiserende ouders, maar de Crunch-crew slaagde met vlag en wimpel voor deze taak.
In de klasse Niveau3 3-tegen-3 waren teams van Crunch, Spinners, Airborn (twee !), Tijgers en Aurora aanwezig. De thuisclub won al haar vijf matches, waarvan sommige zelfs met overduidelijke cijfers. Behalve de nederlaag tegen Crunch wist ook Aurora haar wedstrijden te winnen, zodat die twee ploegen elkaar uiteindelijk troffen in de finale. In de extra ronde aan het einde van de dag vielen de beslissingen. De Spinners wonnen met 4-2 van de Tijgers ( eerste wedstrijd 5-3 ) en veroverden daarmee plek 5. In de onderlinge clubderby won Airborn Paars ternauwernood met 5-4 van Airborn Blauw ( eerste game 7-1 ), zodat Paars het brons mocht ophalen tijdens de prijsceremonie.
De finale werd een thriller. De thuisclub had de eerste match nog met 6-2 gewonnen, maar de Assense ploeg gaf zich in de eindstrijd niet zo makkelijk gewonnen. Toen de tijd voorbij was, was het 3-3, zodat er een universe punt aan te pas moest komen. Het titanengevecht werd uiteindelijk beslist in het voordeel van Aurora, 4-3 ! De trotse spelers van Aurora mochten daarna tijdens de ceremonie de gouden medaille ophalen. Hun dag was compleet toen bleek dat ze ook nog de Spirit of the Game hadden gewonnen. De dubbel !
In de categorie Niveau4 4-tegen-4 waren er ploegen van Crunch, Bluefingers (twee !), GD, DDT, UFO, Spinners en Vertigo. Die waren verdeeld over twee pools van vier waarin eerst een round robin werd gehouden. Vooral de wedstrijd tussen UFO en Bluefingers 1 was zeer spannend waarbij de Utrechtse club met 4-3 nèt aan de juiste kant van de score bleef. Daarnaast beleefde Crunch zware tijden tegen een ontketend Spinners dat juist in het duel tegen de favoriet haar beste wedstrijd speelde. De ploeg uit Almere verloor nipt met 3-4. En ook Bluefingers 2 tegen Disc Devils Twente was een thriller die met klein verschil (5-4) door de Zwollenaren werd gewonnen. Uiteindelijk wisten Crunch en Gronical Dizziness zich met drie overwinningen te plaatsen voor het bovenste bracket en werden daarin vergezeld door nummers twee UFO en Bluefingers 2. De overige vier ploegen plaatsten zich voor het onderste bracket, maar waren daarmee uitgeschakeld voor de titel. In de halve finales bevestigden de beide poolwinnaars hun favorietenrol. Crunch won met 5-2 van Bluefingers 2 en GD won met 5-3 van UFO.
In de strijd om plek acht won Vertigo met liefst 5-1 van DDT dat zo een zwaar einde van een mooie dag beleefde. Vertigo was bovendien de beste in de Spirit of the Game en mocht daarom bij de ceremonie de SotG-medailles ophalen. De vijfde plaats ging naar Bluefingers 1 dat met 4-1 de Spinners terug wees. De kleine finale werd een prooi voor UFO dat in een zeer puntenrijke game van Bluefingers 2 won. Dit scorefeest werd liefst 8-6 voor de Utrechters. De eindstrijd tussen Crunch en Gronical Dizziness werd een nagelbijter voor de Amsterdamse toeschouwers. Nadat hun favorieten met 4-1 genoeg afstand leken te hebben genomen, kwamen de Groningers puntje voor puntje terug tot 4-3. Twee Groningse worpen richting de eindzone moesten opnieuw worden gespeeld omdat onduidelijk was of Tom ze wel precies in die eindzone had gevangen. En toen was de tijd voorbij en waren er nog maar twee worpen te gaan. Uiteindelijk maakte Julian de beslissende D in zijn eigen eindzone en daardoor won Crunch de finale en het kampioenschap met 4-3. Dolgelukkig mochten de Crunchers hun gouden medaille laten omhangen door trotse vader André.
Foto's van Martine