Daar sta je dan als beginnend disc golfer, gegrepen door het spel maar verder nog onbekend met zo ongeveer alles wat er verder mee te maken heeft. Zaterdagmorgen, half negen, Rotterdam. Mijn eerste schijf gooide ik in maart dit jaar, op de disc golf baan van Lünen in Dortmund. Een informeel toernooi. Ik werd laatste. In juni speelde ik weer in Dortmund, nu in Wischlingen, gedeeld laatste. Direct daarna kocht ik een eigen disc Eurodisc frisbeetarget, laatste worden is niet zo mijn ding, trainen dus. In 5 september liep ik mijn derde ronde in Dortmund, nu zowel op Lünen als op Wischlingen. Hoera, 11e van de 15. Klaar voor het grote werk, de Twee Heuvelen van Rotterdam.
Op het parkeerterrein was nog ruimte, auto’s met geopende achterkleppen verraadde dat er iets in de lucht hing. Ik stapte uit, deed mijn bergschoenen aan en schudde wat handen. Sybe is mijn naam, ik kom voor het eerst meespelen. Welkom, speel je al lang. Pas zes maanden. Het gemiddelde blijkt meer richting zes jaar te liggen. Waar zijn de andere beginnende disc golfers??? Ik mocht mijn naam op een scorecard schrijven en daarmee waren de formaliteiten geregeld.
De afgelopen maanden was ik naarstig op zoek geweest naar andere spelers. In Amsterdam zijn twee verenigingen zonder website, zonder telefoonnummer. Met een emailadres, dat wel. Op Frisbeesport.nl vond ik uit dat er een nationale competitie, met een pro-open deelnemersveld. Iets zij me dat ‘open’ hier niet zou bedoelen dat ik ook daar mee zou moeten spelen. Later ontdekte ik ook de amateur-divisie, dat sloot al meer aan. Toen ik daarna ook nog in de reglementen van de NFB Disc Golf Tour las dat je zonder lidmaatschap één keer kunt meespelen was ik gerustgesteld. Dit is ook voor mij. Was ik 5 september niet in Dortmund geweest, was ik al naar Groet gekomen.
Bij het indelen van de flight hoorde ik veel namen voorbij komen die ik herkende van de pro-open uitslagen op de site. Dat is wel erg veel pro-open, meende ik. Ik kwam bij Uwe, Mark en Miriam in de flight. Al heel snel leerde ik dat iedereen heel erg op zijn eigen niveau ontevreden kan zijn met zijn spel. Uwe gooide strakker, verder en nauwkeuriger dan ik ooit iemand had zien gooien (Youtube even buiten beschouwing gelaten), maar wist toch bij veel van zijn worpen nog behoorlijke kritische kanttekeningen te plaatsen. Over de worpen bij Miriam en mij was hij overigens opvallend mild, haast enthousiast. Mark concludeerde na een paar holes dat het tijd werd dat hij eens een behoorlijke schijf ging gooien. Ik had nog niet opgemerkt dat het bij hem wat minder liep. Met de aanwezigheid van Mirjam in mijn flight was ik blij. Anders dan bij Uwe en Mark gingen haar schijven niet altijd vlak-langs-een-boom, rakelings-onder-een-tak, opeens -scherp-rechts-afbuigend, om-kort-daarop-sierlijk-naar-links-krullend-vlak-naast-de-target-op-de-grond-te-landen. Mirjam bleek dan ook al een heel jaar geen schijf meer gegooid.
Een groot deel van de Nederlandse frisbeegemeenschap is lang voor mij verborgen gebleven. Ik heb geen Facebook account en daarmee is de Facebookpagina van de Disc Golf Nedeland gewoonweg niet zichtbaar op internet. Pas toen ik een keer op de computer van mijn vrouw googelde naar disc golf kwam ik recente tekenen van leven tegen. “Wie gaat vanmiddag mee naar Sloterpark? “ stond daar bijvoorbeeld te lezen. Yeahh!! Er zijn hier mensen die de afgelopen dagen nog over disc golf hebben gesproken.. Waarom wist ik dat niet eerder...?
Mijn ronde van 68 was de slechtste van alle deelnemers. Ik kwam in een flight met Dustin en Cindy. De laatste flight, de kelder van amateurdivisie…? Maar ik was er blij mee. Nu viel alleen nog op dat mijn schijven in een gewone witte schoudertas van zeildoek zaten, en niet meer het aantal worpen dat ik méér nodig had dan alle anderen. Nou ja, er waren nog wel wat dingen die opvielen. Cindy bleek in haar vrije tijd ook nog Rules Official te zijn en was zo aardig haar kennis met me te delen, net als Mark en Miriam trouwens. Geen naam op je frisbee geschreven? Hé er zit een sticker op je frisbee... Ai, je hebt geen marker neergelegd voordat je je schijf oppakte. Je moet echt even achter iemand blijven staan die gooit en niet direct naar je eigen schijf lopen. Nee, je moet óók een schijf die recht onder de mand ligt echt fysiek nog in de mand leggen, je zou nog kunnen missen. Okay, dat weet ik ook weer. Nu nog mijn zeiltas vervangen voor een frisbeetas - al dan niet in de vorm van rugzak of karretje - en ik ben geassimileerd!
Enfin, mijn dag eindigde met een gedeelde laatste plaats, dat was niet helemaal het doel. Maar: ik komt terug!
Dank allemaal voor een mooie dag in het park. Voor andere rookies in de sport: op 7 november stopt de karavaan in Amsterdam. Gewoon doen.
Sybe Bijleveld (Ouderkerk aan de Amstel)