Omdat het de tiende aflevering was, had de vernieuwde organisatiecommissie besloten om weer een Damesdivisie toe te voegen, net zoals die er bij de eerste edities was geweest. Helaas viel de MC dit weekend samen met de Belgische indoorcompetitie en een groot Duits indoortoernooi, dus bleef de buitenlandse inbreng dit jaar erg bescheiden. Dat gaf wel ruimte voor veel vaderlandse combiteams, zodat ook veel spelers EN speelsters dubbel konden spelen. Vaak waren dit de spelers met een hoog niveau wat het algehele spelpeil natuurlijk omhoog bracht ondanks de absentie van internationale topploegen. Dat door dit dubbelen de Spirit circles vaak onvolledig waren en wedstrijden begonnen voordat alle spelers aanwezig waren, is natuurlijk een logisch gevolg. Voor de dubbelaars was het vast een leuk ( maar zwaar ! ) weekend, maar hopelijk wordt de elfde MC weer opgeluisterd door clubs uit België en Duitsland, misschien ook weer uit Engeland en Denemarken.
De in totaal zestien Mixedploegen begonnen in vier pools van vier. Daarna ging het over in powerpools en bottompools waarbij het resultaat uit ronde 1 werd mneegenomen. Grappig detail : omdat de pools gescheiden speelden, twee in het nieuwe gedeelte en twee in het oude gedeelte, zagen sommige spelers/teams elkaar pas tijdens het eten voor het eerst. Op zondagochtend begonnen de beste acht teams aan het kwartfinale bracket. Meest opvallende wedstrijd daarin was die van GRUT en Lui waarin de jonge maar nog slapende favorieten bijna werden verrast door het noordelijke LUI.
De halve finales waren spannend. Amsterdam Ultimate Club, aangevoerd door Erik en Tjeerd, wist het de Feunendalers net moeilijk genoeg te maken om haar plek in de eindstrijd op te eisen. Titelverdediger GRUT stond tegen SnapjedeGrapje, een UFO-achtige mix. Inmiddels was het grut wakker geschud, want ze speelden veel beter dan in hun quarter. Via 8-0 werd het een duidelijke 12-3 overwinning. Dat de jeugd van Nederland steeds beter wordt bleek in de kleine finale. De Feunendalers pakte daarin gedecideerd de derde plaats met een hoofdrol voor ( inmiddels GD-er ) Bram. De Mixedeindstrijd werd een mooi gevecht tussen Amsterdam UC en GRUT. Vooral de duels tussen Erik en Lawko waren boeiend, maar gaandeweg bleek dat de GRUTdames de doorslag gaven. AUC moest steeds een mannelijke poach terughouden om dat gevaar te beteugelen, wat de GRUTboys weer vrij spel gaf in hun opbouw. Nadat de eerste helft redelijk gelijk was opgegaan, liep GRUT in het tweede bedrijf weg, 15-9.
De acht Damesteams speelden dit weekend een round robin en daarna een plaatsingswedstrijd. Al snel werd duidelijk dat GRUT en One Of The Guys ( een wat opgeleukt UFO ) hier de favorieten waren. In hun eerste ontmoeting op zondagochtend was GRUT nog duidelijk de betere, maar had OOTG zich gespaard met het oog op de waarschijnlijke finale. Uiteindelijk speelden Crunch en Coming Soon om de derde plek. CS bestond uit een groep jeugdinternationals U17 en ex-U17 die verrassend volwassen speelden, vooral in defence. Toch wisten ze niet genoeg zuiverheid en rust te krijgen in hun aanval. Crunch wist met al haar ervaring genoeg afstand te nemen en kon met een gerust hart de derde plek veilig stellen.
In de damesfinale namen de GRUTmeiden, inmiddels gepokt en gemazeld na diverse Europese en wereldkampioenschappen, meteen een kleine voorsprong die ze langzamerhand uitbouwden. Spectaculaire lay-out catches van onder andere Paula en Europese topper Nicci Prien zorgden voor wat tegengas van OOTG, maar het was allemaal niet genoeg om de vooral technisch, maar ook fysiek betere GRUTspeelsters erg te verontrusten. GRUT won ook de tweede finale met 15-9.
De twaalf Open teams startten in twee pools van zes die op zaterdag werden uitgespeeld. Ook hier waren de pools trouwens gescheiden over de twee gedeelten van het sportcomplex. Op zondag begonnen de beste acht ploegen met het beslissende bracket, terwijl de onderste vier 'slechts' hun eigen halve finales speelden, gevolgd door een plaatsingswedstrijd. De kwartfinales kenden geen echte verrassingen, zodat de sterkste vier ploegen hun opwachting konden maken in de semifinales. GD Resurrection, een revival van de 'oude' en succesvolle GD-indoorploeg wist goed in de buurt te blijven van het favoriete GRUT en mocht tevreden zijn met de kleine nederlaag. In de andere halve finale werden de Cakes echter volledig van het veld gespeeld door The Boys, een combi van een aantal zeer sterke spelers, bijna allemaal internationals voor NL.
In de strijd om de derde plaats liet GD Resurrection zien dat die ploeg elkaar nog steeds goed kon vinden. De veel jongere Cakes wonnen wel, maar hadden daar een universe point voor nodig, 9-8. Voor de finale zoemde het door het publiek. Zou GRUT ook zijn derde titel opeisen, of zouden The Boys de verhoudingen wel even herstellen en die jonge gasten weer op hun plaats zetten ? Die vragen werden eigenlijk al snel beantwoord toen GRUT meteen een 4-1 voorsprong nam. The Boys kwamen nog wel een puntje terug (8-6), maar daarna maakte GRUT dankbaar gebruik van de miscommunicaties en trow-aways van TB en liep uit naar een 14-7 voorsprong. In een uiterste krachtsinspanning wisten The Boys nog terug te komen tot 14-11, maar inmiddels was de tijd al lang voorbij. En hoewel het publiek riep om een cap tot vijftien, was de finale daarmee over. En GRUT dus MartiniCupwinnaar in alle drie de divisies !