Mixed
Op dit jaars WW gaven vier Nederlandse teams acte de présence. Het best presterende vaderlandse team werd Airborn. De Arnhemse Mixed-ploeg had een prima eerste dag waarop twee keer werd gewonnen en men alleen verloor van het Amerikaanse Manifest Destiny. Maar vooral de 15-9 winst op Italië was verrassend èn een voorbeeld van de kracht van deze club die Windmill gebruikte als voorbereiding op Regionals later deze zomer. De zaterdag begon met een 15-11 overwinning tegen de Rusty Bikes, maar op deze dag kwam men gaandeweg steeds meer benen tekort. Gelukkig hadden de Arnhemse handlers meer vat op de wind dan bijvoorbeeld het Letse Bubblicious en kreeg men later die tweede dag nog wat versterking van enkele prominente Nederlanse pick-ups, waarmee het bekende Madrileense Quijotes & Dulcineas achter zich werd gehouden.
Aldus regen de Arnhemmers de winstpartijen aan elkaar. Helaas tegen minder sterke tegenstanders, zodat men net boven de kwartfinaleplekken op plaats negen eindigde vóór het bracket. Aan het einde van de dag waren ook die extra spelers niet genoeg om concurrent Denemarken op zijn en haar knieën te krijgen. Het was gewoon op na een zware speeldag met vier wedstrijden van anderhalf uur. Op zondagochtend hervatte Airborn zijn sterke toernooi met een mooie overwinning op het Duitse Disc-o-Fever en belandde daarmee op de negende plek in de ranking. Knap!
In dezelfde divisie zaten de Rusty Bikes. De Amsterdammers ontmoetten veel dezelfde tegenstanders als Airborn. Ze kenden bijvoorbeeld ook verlies tegen Manifest Destiny, maar wonnen wel knap van Denemarken, 12-10. Nadat ook Italië en Madrid aan de Mokumse zegekar waren gebonden, meende de hoofdstedelijke ploeg een gooi te kunnen doen naar een plekje bij de beste tien van de ranking, maar de verliespartij tegen de laatste opponent, Sexy Legs uit Estland, gooide roet in dat eten. Het werd wel een super spannende ultieme pot, 14-15 verlies. Daarmee eindigde RB op een verdienstelijke dertiende plaats.
Nationale Open Team
Het Nationale Open Team gebruikte WW natuurlijk als voorbereiding op het EK van Kopenhagen eind juli. Hoewel sommige sleutelspelers nog kampen met kleine blessures en uit voorzorg aan de kant bleven, waren er genoeg spelers aanwezig om een competitief team neer te zetten. Men begon sterk met twee goede overwinningen tegen Duitse clubteams, om daarna door Finland terug op aarde te worden gezet. Suomi, opgebouwd uit voornamelijk spelers van Europese subtopper Otso, won met 15-9. Maar de 15-9 winst tegen het Zwitserse Crazy Dogs zette het team weer op het juiste spoor.
De tweede dag was zeer winderig en dus vol met zone defenses, een kolfje naar de (twee) hand(-en) van hoofdhandler Erik. Getuige was de duidelijke overwinning op voormalig topclub FAB dat hier echter met een opbouwploeg aanwezig was. Ook tegen mogelijk EUC-tegenstander Rusland excelleerde Erik c.s, maar na een Russische schop tegen zijn enkel moest hij het speelveld verlaten, om niet meer terug te komen tijdens het toernooi. Ontdaan van zijn spelverdeler dolf Holland met 11-13 het onderspit tegen Rossia en ook de Engelse Masters bleken wat sterker dan Oranje, waar inmiddels meerdere spelers de wedstrijd uit zaten met ziekte of een blessure.
Op dag drie likte de Nederlandse ploeg haar wonden en speelde onorthodox tegen laatste opponent Frank’N. De Zuid-Duitse subtopper had niet genoeg verweer tegen NED waar veel spelers – gewoon als ervaring – grote delen van de match op voor hun vreemde posities speelden. Deze aanpak gaf iedereen veel vreugde en dat resulteerde weer in een prima 15-11 overwinning. Daarmee eindigde ons NT met een positieve noot en op een heel behoorlijke twintigste plaats, nog net in de bovenste helft.
Nationale Dames Team
Het Nationale Dames Team kende een wat zwaarder toernooi. Op dag één kwam men meteen twee sterke nationale ploegen tegen, mogelijke tegenstanders op het EK. Maar zowel Rusland als GB bleken nog wel even twee maatjes te groot, al liet Oranje tegen de Engelsen bij vlagen heel goed tegenspel zien, vooral voor de pauze. Die eerste dag eindigde wat teleurstellend tegen clubteam Eyecatchers. De meiden uit Graz wisten die derde pot met 15-11 naar zich toe te trekken, zodat er voor de Nederlandse speelsters genoeg te wensen overbleef voor de zaterdag.
Die tweede dag bracht veel wind en dus veel zones en ... eerst een pittige nederlaag tegen Ierland, waar men had gehoopt deze opponent toch wat meer tegenstand te kunnen bieden. Gelukkig kon NED daarna wat vertrouwen tanken met twee keurige winstpartijen tegen nationale teams. Zowel Spanje als Tsjechië moesten eraan geloven en beide met duidelijke cijfers. Barstensvol geloof in zichzelf begon Oranje vervolgens aan de laatste pot tegen Zweden. In de eerste helft bleef Holland goed bij, maar gaandeweg lieten de ervaren Zweedse handlers zien dat ze weinig tot geen ontzag hadden voor de Nederlandse zone. Sverige won met 15-8.
De zondag bracht een interessante ontmoeting met de zuiderburen. België had het hele toerooi al betere uitslagen gehaald dan Nederland, dus een winst zou voor het NT een enorme boost zijn. Verrassenderwijs waren beide teams de eerste tien punten gelijkwaardig, 5-5. En Belgische break werd gevolgd door een slordige hammer in de endzone waarop Belgique nogmaals profiteerde. Dat brak het Hollandse verzet. In de tweede helft liep de ervarener Belgische ploeg langzamerhand weg en pakte deze laatste pot met 15-7. Een sneu einde voor ons NT dat op dit toernooi in de eerste helft vaak goed speelde, om het dan na de rust steeds weg te geven. Als men dat nog weet te veranderen op het EK ... Oranje eindigde op een dertiende plaats en liet daarmee in ieder geval twee nationale ploegen achter zich.